Adil HARMANCI YAZDI: Vanspor’da yanlış giden ne?

Önce şunu soralım; Vanspor var olan kadrosu ile 1. Lig’e çıkmakta güçlük çekecek bir takım mıdır?  

Ben olmadığını düşünüyorum, bu konuda gözlem ve tespitler farklılık taşıyabilir, ama benim gözlem ve tespitim bu yönde.

Peki neden 1. Lig yolunda sıkıntı yaşıyor?

Ben yine genel bakış açılarından farklı bir bakış açısı üzerinde durmak istiyorum bu yazıda, belki bir nebze konuya katkı sağlar.

Elbette ki futbolda yönetim, oyuncu kadrosu, seyirci desteği, ekonomik ve fiziki alt yapı, şans faktörü, hakemlerin etkisi bunların tamamı göz önünde bulundurulması gereken faktörler.

Fakat bunun yanında ki bu yazıda bunu konu etmek istiyorum, psikolojik etkenler ve takım ideolojisi de son derece önemli iki konudur.

Nedir takım ideolojisi?
Sahaya çıkarken başka takımlardan farklı bir düşünceye sahip olma yeteneğidir, yani bizim bildiğimiz siyasi ideoloji falan değil, futbol ideolojisi.

Nasıl bir düşünceyle, nasıl bir psikolojiyle sahaya çıktığınız çok önemlidir çünkü, bazen duyarız güçlü bir takım çok zayıf bir takıma mağlup olduğunda hemen, “küçümsediler” eleştirisi yapılır.

Alınan sonuçlarla ilgili bu ve benzeri eleştiriler, yorumlar çok olur ve bunların tamamı takım ideolojisiyle ilgilidir.

Bu takım ideolojisi konusu, takımdaki oyuncunun da yöneticinin de psikolojik duruşunu da dengeleyen bir faktöre sahiptir. 

O nedenle bir takımda önce düşünce, fikir yapısı, kültür, yani ideoloji gelir, ardından da psikolojik boyut ortaya çıkar.

Peki, Vanspor takımı nasıl bir düşünce yapısına sahip, nasıl bir psikoloji içinde maçlara çıkıyor?

Yine kendi gözlem ve tespitlerim çerçevesinde şunu söyleyebilirim ki, Vanspor, bir-iki yıldır “deplasman takımı” denilerek büyük bir yanlışın içine itilmiş durumda.

Hani futbolla ilgisi olan ve Vanspor’un maçlarını takip eden herkes çok iyi biliyor ki Vanspor en güçlü takımı deplasmanda yenebilirken kendi evinde en güçsüz takıma yenilebiliyor, hem de hayati puanlar kaptırarak.

Benim iddiam o ki Vanspor’u bu duruma düşüren hem bu “deplasman takımı” fikrinin takıma sirayet etmesi, hem de iç sahadaki maçların dış saha maçları kadar ciddiye alınmamasıdır.

Takımı idare eden ekibin dış saha maçlarında futbolcuya aşıladığı güçlü fikri, sağladığı inancı, verdiği psikolojik desteği iç saha maçlarında sağlayamadığı gibi bir inancım var.

Futbolcunun da dış sahada gösterdiği gayreti iç sahada göstermediğini söylemek zorundayım bu durumda.

Bunun önüne geçilmesi gerekiyor, bir takım “deplasman takımı” falan olamaz, bunu izleyici böyle yorumlayabilir, ama takımda bir kültür haline gelmemeli. Evet deplasmandaki başarı çok güzel bir şey ama evindeki yenilgi de bir o kadar kötü bir şey ve hatta garip bir şey.

Bir takım için iç saha dış saha farkı olmamalı, takım her sahayı kendi sahası gibi görmeli ve o düşünceyle sahaya çıkmalı, hatta rakip takımın seyircisinin tezahüratı kendisini caydırmamalı tam tersine biraz daha motive etmeli, çünkü siz sahada açıkça bir kavga veriyorsunuz, bunu kazanmak zorundasınız, bir-iki tezahürat sizi yıldırmamalı.

Peki bunlar nasıl olur, işte sağlam bir takım ideolojisi ile, iyi bir fikir donanımı şart bir takım için, bu oyun aynı zamanda fikir oyunudur, topun sadece ayaktan ayağa dolaşması değildir.

Umarım Vanspor yönetimi alınan sonuçlar ışığında bu dış saha iç saha dengesizliğini iyice analiz eder ve çözüm konusunda bir an önce harekete geçer.