Mehmet Uzun

Kürtçe yazdığı romanları, denemeleri, hikayeleri onlarca dünya dilllerine çevrilmiş, modern Kürt Edebiyatının yaratılmasında büyük payı olan emsalsız bir yazar. Sürgünde, kendi deyimiyle Welatè Xerîbîyè da yaşadı, kendi yurdunda, dengbejlerin stranları eşliğinde son göçünü gerçekleştirip aramızdan ayrıldı. Mala minê, qeda bè dunyayè…

Mehmet Uzun... Yaratılarıyla uluslarası değerli bir yazar olan benim sevgili dostum, seni her zaman sevgiyle, büyük bir özlemle anacağız. “Ölümsüz insan yok, ölümsüz eserler var” diyordun. Sen gittin ama eserlerin içimizde hep yaşıyor hep yaşayacak. Işıklarda uyu benim sevgili güzel dostum.

Bir gün Van gölünün kıyısında Siyabend ile Xecè’nin diyarında bana demiştin ki “kekè Ahmed” (sen bana hep öyle derdin, ben de sana kekè Memed derdim) “ben halkıma karşı görevimi yaptım, ölümden korkmuyorum. Ama iki önemli projem var onların yapmadan gidersem gözüm arkada kalır” demiştin.

“Nedir kekè Memed?”diye sorduğumda şöyle cevap vermiştin.

“Biri Aurbah’ın Umudu (Hèvîya Aurbah), diğeri Mustafa Barzani’in Iraktan Sovyetlere gerçekleştirdiği çetin ‘Uzun Yürüyüşü’ “ idi..

Aurbah’ın Umudu’na başlamıştın bile. Aurbah batıdan, Naziler’in zulmünden doğuya, İstanbul’a sürgün olmuştu, sen ise doğudan, İstanbul’dan batıya, İsveç’e sürgün olmuştun. İlginç bir karşılaştırma olacaktı. Olmadı, ölüm meleği peşini bırakmadı, ömrün vefa etmedi ne yazık ki. Ama ikincisi için bana dönüp demiştin ki “Kekè Ahmed ömrüm vefa etmezse sen yaz onu”.

Kiymetli dostum vasiyetini yerine getirdim ve yazdım. Yakında dört dilde yayınlanacak. Adı “Kalem ile Kılıç” (Şur-Qelem) olacak. Senin için yazdığım kitap raflarda, bu da yakında çıkacak.

Huzur içinde uyu.