Kütüphanemde binin üzerinde kitabim var, bunlara bir tane daha ekledim geçenlerde;
Fedile II…
Her kitabın konusu, anlatım şekli, amacı, hedefi elbette ki kendi içinde bir değer taşır, her kitap bir değer barındırır ve her kitap kendi ölçeğinde değerlidir, ona göre önem addetmek gerekiyor.
Fakat kitaplarım arasında Fedile II çok ayrı bir tat verdi bana; acı, hüzün, araştırma isteği, biraz daha sosyal diyalog, biraz daha çevreye kulak kabartma, dert dinleme, çare olma, ben merkezi yıkma, toplumu bireyle, bireyi toplumla buluşturma arzusu tüm bunlar bir anda zihnimde dolaşıverdi, ‘deliye döndüm’ desem yeridir.
Gazeteci Adil Harmancı tarafından araştırılarak kaleme alınan Fedile II de bir ‘deli’ hikâye zaten, hani kolayına kaçıp ‘deli’ diye geçiştirdiğimiz hayatlar var ya, Fedile II de onlardan biri işte…
Ama okuduğunuzda siz de ‘deliye’ dönüyorsunuz, tabi başka türlü…
Nasıl mı…?
Çünkü okuduğunuzda bir hayatı nasıl görmezden geldiğinizi, aslında onu ‘deli’ edenin siz kendiniz olduğunuzu göreceksiniz.
‘İlgilenseydiler, ilgilenseydik, duyarlı olsaydık hep beraber bu hale düşmezdi’ diyeceksiniz ve kendinizi suçlayacaksınız.
Ama bu öyle bir hayat ki kendinizi suçlamaya başladığınızda da hakikaten uzun süre normal psikolojinize dönmeniz zor olacak, benim öyle oldu çünkü, ‘deliye döndüm’ derken bunu demek istedim.
Nedir peki, Fedile II’deki sizi bu kadar zorlayacak olan?
Her şeyden evvel sizin gibi yaşam hakkı olan, sevmeyi, sevilmeyi, normal yaşamayı hak eden bir insanın umutlarının daha anne rahminde iken söndürülmesi durumu var; yani beşik kertmesi…
Arkasından 12 yaşında, yani çocuk yaşta zorla evlilik olayı geliyor ki bu başlı başına bir hikâye, bir dram…
Ve köyde bir sevdiği de var Fedile’nin, ama kan davası yüzünden sevdiği yerine kendisinden 30 yaş büyük bir imamla evlenmeye ikna ediyor ailesi, çevresi...
Akabinde eşinin tutumu, ailesinin ilgisizliği ve çevrenin duyarsızlığı onu akıl hastanesi yollarına düşürüyor, tam üç kez…
Yetmiyor kuma ile yüzleşiyor günün birinde eşeğiyle yollara düşüyor, tecavüzlerin en zalimi, en utanmazını yaşatıyorlar ve bunda bir de gayrı meşru çocuğu oluyor.
Sokaklarda iken insanlar ‘deli’ diye dalga geçmeye başlıyorlar, gülüyorlar, alay ediyorlar, çocuklar da bol bol taşlıyorlar bu arada, hayatı felce uğruyor.
Ve kitabı bitirirken de kendinizi Fedile’nin yerine koyuyorsunuz, empati koruyorsunuz, ‘ya ben olsaydım’ diyorsunuz ve uzun süre bocalayıp ‘deliye’ dönüyorsunuz benim gibi.
Yazar, Fedile’nin çok akıllı biri olduğunu söylüyordu kitapta, doğrusu içimde bir merak olarak kalmıştı, evine gittim, ziyaret etim, gerçekten de zihni son derece açık, bilinci yerinde, çok eski olayları, isimleri bir bir hatırlıyor, konuşması da çok düzgün ve mantıklı şeyler söylüyor.
Ama şu var ki itilmekten kakılmaktan da ne kadar bitkin düştüğü ne kadar da yorulduğu fark ediliyor.
Yazar, Fediley’le ilgili üçüncü bir kitaptan söz ediyor ya hani kitabında, ben de az çok dinledim Fedile’yi ve yaşam düzenini izleme imkânım oldu, gerçekten de yaşadıkları filmlere konu bir yaşam….
Van'da, Perihanoğlu AVM'deki Star 2000 raflarında bulunan Fedile II’yi bu nedenle okumanızı ama mutla okumanızı öneririm.
Facebook Yorum
Yorum Yazın