Yazı tarihi: 19 Temmuz 2016
“Darbeye karşıyız” demek içimizi rahatlatacaksa hep birlikte bağıralım; evet, darbeye karşıyız..!
İşleyen sivil siyaset yerine askeri vesayetin almasına karşıyız!
Yazarından sanatçısına, aydınından sendikacısına, siyasetçisinden sivil toplumcusuna, o zamana kadar kara listeye alınan kim varsa, hiçbir ayırıma gitmeden bir bir insanların darbeci generaller tarafından içeri tıkılmasına, idam edilmesine karşıyız!
Meclis’in feshedilip her bir sivil kurumun askerileştirilmesine, sokakların tanklarla dolmasına, darbecilerin yüzümüze bayrak tutup “ülke adına iyi bir iş yapmış” gibi efelenmesine karşıyız!
Hele o televizyonda okuttukları ve ne hazindir ki her cümlesinin başına “demokrasi”, “insan hak ve hürriyetleri” lafını yerleştirdikleri bildirileri yok mu, net bir ifadeyle söyleyelim, bu anlamsız darbe bildirilerine karşıyız!
Grev hakkı, gösteri ve yürüyüş hakkı, ifade hakkı, haber alma hakkı gibi temel hakların bir anda ortadan kalkmasına sevinebilir mi normal bir vatandaş?
İyi ya da kötü, var olan eğitim-öğretimde, sağlıkta, ulaşımda, yatırımlarda bir başıboşluğun oluşması, ekonominin, turizmin, kültür sanat çalışmalarının, sosyal ilişkilerin daha da kötüleşmesi, darbeyi ayakta tutmak için militarizmin her alana yayılması çabası tercih edilebilir mi, buna destek verilebilir mi?
Dün değiştireceğiz dediğimiz anayasanın, yeni gelen general ekip tarafından daha da geriye götürülmesine nasıl destek verilebilir, kim destek verebilir?
O nedenle, evet, yüksek sesle belirtiyoruz:
Darbeye, darbecilere karşıyız!
En kötü sivil iktidarlar döneminde bile geldikten sonra işleri daha da kötüleştirdikleri ortada olan darbeler, darbeciler elbette ki ne desteklenir, ne de tercih edilir.
Tabi apoletli darbelere ve darbecilere kırmızı kart gösterirken, karşı olmamız gereken başka şeylere de olmalı, o da sivil kılıkla yapılan darbeden de kötü uygulamalardır.
Mesela, “demokratik” gibi gözüküp halkına darbeden daha kötü bir uygulama yaşatan iktidarlara da karşı durmak gerekiyor.
Kendi koyduğu yasayı uygulamayan, ya da toplumun bazı sorunlarını karşılamak için imkânları olduğu halde yeni yasalar çıkarmamakta direten ve bunu talep eden insanları sokak ortasında polise-askere linç ettiren iktidarlara da sarı kart gerekmiyor mu?
İşine geldiğinde “akil” deyip sırt sıvazlayan, ama gelmediğinde de görüşünü ifade etti diye, ülkenin aydınını, yazarını, sendikalısını, insan hakları savunucusunu, kanaat önderini “hain” ilan edip ve karşılıklı tartışma mümkünken alınganlık gösterip işi bir linç kampanyasına dönüştüren bir “sivil” anlayış da herhalde eleştiriyi hak eder!?
Ülkenin çözülmesi gereken hayati önemde sorunları varken, zamanını başka ülkelerin iç sorununa ayıran ve daha çok oradaki sorunların çözülmesi için çaba gösteren bir sivil yönetim, darbeler başta olmak üzere, ülkenin başına gelebilecek olası hangi felaketleri engelleyen bir pratik içinde olabilir?
Sadece darbe mi, mesela çeteleşmeler, mesela her gün yeni bir silahlı örgütün türemesi, mesela siyasetin yapamadığını mafya babalarının üstlenmesi gibi…
Hele ülkenin bir tarafında evlerin, iş yerlerinin temellerine, sokak aralarına patlayıcı yerleştiriliyorsa, her gün çatışmalar yaşanıyorsa, ekonomik yaşam durmuşsa, ülkenin bir başka tarafında da onlarca kişinin yaşamına mal olan katliamlar oluyorsa, turist bile artık dolaşmayı tercih etmiyorsa sivil siyaset bunu üzerine alınmalı!
Evet, darbeye karşıyız, ama kötü sivil idareye de..!
Sivil idare, “asker gelecek” diye can havliyle halkın arkasına geçip, bundan böyle de daha büyük bir darbenin temeli olabilecek sorunları çözümsüz bırakırsa sizce biz şimdi hep beraber darbeye karşı mı olduk?
Hiç sanmıyorum!
Darbeye karşı olmak, darbeyi ve darbecileri üreten nedenlerin varlığına da karşı olmayı gerektirir.
Yoksa bir darbe gider, bir başkası gelir.
(Not: Bu yazıyı 2016 yılında bugün kaleme almışım, o günün bir özetidir bu yazı, o gün dediklerimin bugün de arkasındayım. Ülkenizi doğru yönetin)
Facebook Yorum
Yorum Yazın